De Schüberg

Kumm, laat uns mal na’n Schüberg gaan,
Ik see in’t Fröjaarskleed em staan.
De Bökenbläder, fien as Sied,
Un kieken künnt wi, o so wied !Bet rup na Bossel günt in’n Nordn,
In’n Süden Hamborg, Torn an Torn,
Un rund die Dörper, een, twe, dre,
De Appelbööm blööt witt as Sne.Un still is’t in de ganze Runn‘,
Blot an de Straat, dar bellt de Hunn‘,
Dar föört’n Wagen hen to Stadt,
Villicht ist Fernand Ahlers dat.

Mi dücht, dat dat sien Schimmels sünd,
He kümmt von Timmerhorn dar günt
Un wiest heröver mit de Sweep.
Meent he den Hasen, de dor leep?

Ne, ne, ik glööv, dat he vertellt,
Wat von den Barg de Saag uns meldt,
Von slapen Heer un dusend Peer
Hier uns to Föten in de Eer.

Ik heff hier mal’n Hofisen funn‘
Un an mien Dörenangel bunn‘,
Doch hett mi bröcht von all dat Glück
Doch wieder nix as dit lütt Stück.

---

Quelle:
Ludwig Frahm
Jahrbuch des Alstervereins 1935/36, S. 55